هخامنشیان هم ایزوگام داشتند بررسی‌های باستان‌شناسی و پژوهش‌های مختلف در محوطه باستانی تخت جمشید نشان می‌دهد که مهندسان هخامنشی ۲۵۰۰ سال پیش برای عایق‌بندی بخش‌های مختلف بناهای خود از قیر استفاده می‌کردند.
محوطه باستانی تخت جمشید مجموعه‌ای کامل از سازه‌ها و بقایای مربوط به دوره هخامنشی است که در زمان داریوش اول و در سال ۵۱۸ پیش از میلاد ساخته‌شده است. این مجموعه امل تخت جمشید، حصارها، کاخ‌ها، بخش‌های خدماتی، نظام‌های آبرسانی و بخش‌های دیگری است.
«علیرضا عسگری»، سرپرست گروه باستان‌شناسی مجموعه تخت جمشید گفت: «در سال‌های متمادی گذشته باستان‌شناسان در جریان کاوش و بررسی محوطه تخت جمشید با بررسی دقیق مصالح به کار رفته در تخت جمشید متوجه شدند، ایرانیان باستان از خشت، سنگ، چوب و فلز برای ساخت تخت جمشید استفاده می‌کردند.»
مهندسان برای جلوگیری از نفوذ آب هم همواره در جستجوی چاره بودند. سرپرست تیم باستان‌شناسی در تخت جمشید با بیان این مطلب گفت: «در جریان کاوش در بخش‌های مختلف و در بین جرزهای سازه تخت جمشید شامل کف و آب‌راه‌های زیرزمینی تخت جمشید به آثاری از قیر برخورد کردیم که نشان می‌دهد مهندسان این سازه از قیر به عنوان عایق استفاده می‌کردند.»
به اعتقاد عسگری این قیر، نقش ایزوگام را برای سازه عظیم هخامنشی داشته‌است. همچنین گفت: «این مهندسان از قیر سیاه رنگ در این سازه استفاده می‌کردند. آثار این قیر هنوز هم در بخش‌های مختلف تخت جمشید دیده می‌شود. قیر از نفوذ آب به زیر صفه تخت جمشید جلوگیری کرده و یکی از عوامل مهم برای حفاظت از محوطه باستانی تخت جمشید در طول ۲۵۰۰ سال بوده است.مجموعه تاریخی و پایتختی تخت جمشید مهم‌ترین پایتخت حکومت هخامنشی است که در استان فارس و در نزدیکی شهر شیراز جای گرفته است.